Επέστρεψε στην ομάδα του χωριού του μετά από 1,5 χρόνο απουσίας και συνέβαλε και αυτός στην πολύ καλή πορεία της ομάδας στον 2ο γύρο. Ο λόγος για τον αριστεροπόδαρο επιθετικό της ομάδας Πατίρη Άκη που μίλησε αποκλειστικά στους αναγνώστες του blog.
Τα πρώτα βήματα...
Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στον Πειρατή σε ηλικία 15 ετών.
Έχεις περάσει από πολλές ομάδες;
Έχω αγωνιστεί εκτός από τον Πειρατή στο Καταστάρι και στον Εθνικό Σκουλικάδου.
Το περασμένο καλοκαίρι πήρες μια απόφαση που ξάφνιασε πολλούς. Άφησες τον Λεβάντε για να αγωνιστείς στον Εθνικό Σκουλικάδου. Ποιος ήταν λόγος;
Δέν είναι έτσι όπως τα λες. Δεν άφησα την ομάδα. Ο Λεβάντε όπως ακουγόταν εκείνο το καλοκαίρι ήταν έτοιμος να διαλυθεί, δεν υπήρχε ενδιαφέρον για την ομάδα από κανέναν, εγώ και ο αδελφός μου Γιάννης δεν θέλαμε να μείνουμε στα <<κρύα του λουτρού>> και αποφασίσαμε να πάμε στον Εθνικό για να μην χάσουμε την χρονιά. Βέβαια τα πράγματα άλλαξαν και ο Λεβάντες απέκτησε νέα διοίκηση και συμμετείχε κανονικά στο πρωτάθλημα, αλλά ήταν πλέον αργά αφού είχα συμφωνήσει με τον Εθνικό.
Μετά όμως από 1,5 χρόνο απουσίας επέστρεψες, παρόλο που ήσουν παίκτης "κλειδί" για τον Εθνικό, με αρκετά καλή παρουσία και προοπτική για πρωτάθλημα, αφού άφησες την ομάδα στην 2η θέση.
Επέστεψα καταμεσής της χρονιάς γιατί δεν πραγματοποιήθηκαν κάποιες συμφωνίες από την διοίκηση του Εθνικού. Ήθελα να βοηθήσω και στην προσπάθεια της ομάδας του χωριού μου για την παραμονή και αποφάσισα να επιστρέψω στον Λεβάντε. Στην αρχή ένιωθα ενοχλημένος που έφυγα στην μέση της χρονιάς, αλλά μετά την επιστροφή μου ακούστηκαν πολλές συκοφαντίες και πολύ κακά λόγια προς το πρόσωπο μου, κάτι που με έκανε να μετανιώσω για τον 1,5 χρόνο που πέρασα στο Σκουλικάδο.
Σε έφερε ποτέ σε δύσκολη θέση το ότι ήσουν στην ίδια ομάδα με τον αδελφό σου Γιάννη;
Όχι, πάντα με τον Γιάννη είχαμε άριστη συνεργασία για το καλό της ομάδας.
Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που βρέθηκες αντίπαλος με την πρώην ομάδα και τους πρώην συμπαίκτες σου;
Την πρώτη φορά που έφυγα και πήγα στο Καταστάρι δεν αγωνίστηκα κόντρα στον Λεβάντε γιατί παίζαμε σε διαφορετική κατηγορία. Όταν αντιμετώπισα τον Λεβάντε σαν παίκτης του Εθνικού η αλήθεια είναι ότι στη αρχή ένιωσα λίγο περίεργα κάτι που με έκανε να μην μπορώ να αποδώσω εκατό τοις εκατό.
Τι σημαίνει για σένα το ποδόσφαιρο;
Για μένα το ποδόσφαιρο είναι τα πάντα. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς το ποδόσφαιρο!
Πολλοί είναι αυτοί που σνομπάρουν το ποδόσφαιρο σαν άθλημα, λέγοντας ότι είναι απλώς μια μπάλα που την κλωτσάνε κάποιοι παίκτες. Τι απάντηση έχεις να δώσεις σε αυτούς;
Κοίταξε να δεις, αυτοί που τα λένε αυτά έχουν μεγάλη άγνοια για το άθλημα ή έχουν απωθημένο γιατί δεν κατάφεραν να παίξουν ποτέ ποδόσφαιρο επειδή δεν ήταν ικανοί.
Παρακολουθούσες αγώνες του Λεβάντε όποτε είχες ελεύθερο χρόνο πριν επιστρέψεις στην ομάδα. Πόσο πιστεύεις ότι άλλαξε το κλίμα στα αποδυτήρια μετά την έλευση του Νίκου Μαβίδη με αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αλλαγή της εικόνας της μέσα στο γήπεδο;
Τι να πούμε για τον κ. Μαβίδη... Εγώ πιστεύω πως άν δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος ο Λεβάντε θα είχε υποβιβαστεί, για να μην πω διαλυθεί απο τον πρώτο γύρο.
Αντιμετώπισες κάποιο πρόβλημα όταν ο κ. Μαβίδης σε έβαζε να αγωνίζεσαι ως αριστερό μπακ; Μήπως στην αρχή απογοητεύτηκες γιατί ο ρόλος αυτός, άποψη μου είναι ότι δεν σου ταίριαζε;
Δεν είχα πρόβλημα γιατί η θέση του αριστερού μπάκ ήταν η θέση που έπαιζα όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, και αργότερα έπαιξα σε θέση αριστερου εξτρέμ. Εγώ απλώς έκανα την δουλειά που πρέπει να κάνει κάθε ποδοσφαιριστής, ακολούθησα της εντολές - συμβουλες του προπόνητη μου.
Με την προϋπόθεση ότι η ομάδα θα ενισχυθεί, πιστεύεις ότι μπορεί την νέα αγωνιστική περίοδο να <<κυνηγήσει>> κάτι καλύτερο από την παραμονή;
Αυτό πιστεύω μπορεί να γίνει και χωρίς ενίσχυση της ομάδας, με την προυπόθεση βέβαια να παραμείνει ο κ. Μαβίδης στο "τιμόνι" της ομάδας.
Ποιους παίκτες του τοπικού πρωταθλήματος θα ήθελες για συμπαίκτες και γιατί;
Θα ήθελα τον παλιό καλό Νιόνιο Σκαλιώτη (με τα μισά κιλά), γιατί απο τον καιρό που τα παράτησε δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να βγάλει μια <<φαρμακερή>> κάθετη μπαλιά προς την αντίπαλη εστία.
Τι νιώθεις όταν βρίσκεσαι μόνος σου με τον αντίπαλο τερματοφύλακα; Υπάρχει άγχος σκεπτόμενος ότι ίσως δεν αξιοποιήσεις σωστά μια ευκαιρία για γκολ;
Η αλήθεια είναι οτι όσες φορές το σκέφτηκα έχασα την ευκαιρία να σκοράρω. Όσες φορές όμως δεν το σκέφτηκα και <<εκτέλεσα>> αμέσως βρήκα δίχτυα. Είναι πολύ λεπτές οι καταστάσεις εκείνη την στιγμή. Πιστεύω ότι καλύτερα είναι να μην σκέφτεσαι γιατί μπορεί να χάσεις και πολύτιμο χρόνο, ώστε να σε προλάβει ο αντίπαλος αμυντικός ή ο τερματοφύλακας.
Πιστεύεις ότι ο επιθετικός πρέπει να βοηθάει στην ανάπτυξη της ομάδας μεσοεπιθετικά ζητώντας μπάλα μακριά από την εστία, ή πρέπει να κινείται χωρίς αυτήν και να ψάχνει τον κενό χώρο για να ζητήσει την τελική προσπάθεια από τα χαφ; Εσένα ποιο στυλ σου αρέσει περισσότερο;
Καταρχήν δεν είμαι κλασσικός επιθετικός. Είμαι αυτό που έλεγαν παλιά εξτρέμ. Άρα στο παιχνίδι μου μου αρέσει να παίρνω πρωτοβουλίες, να συμμετέχω στην ανάπτυξη της ομάδας και να προσπαθώ είτε να <<μπουκάρω>> στην αντίπαλη περιοχή, είτε να βγάλω μια καλή ασίστ σε κάποιο συμπαίκτη μου.
Ποιο θεωρείς το πιο δύσκολο και ποιο το ομορφότερο γκολ που έχεις πετύχει;
Το ποιό δύσκολο πιστευώ ήταν το φετινό με τον Απόλλωνα στον 2ο γύρο όταν πήρα την μπάλα απο την άμυνα μας και αφού πέρασα όποιον βρήκα μπροστά μου έστειλα την μπάλα στα δίχτυα. Το ποιό όμορφο ήταν με τον Ζακυνθιακό πάλι στον 2ο γύρο όταν σούταρα με εξωτερικό αριστερό απο την γωνία της μεγάλης περιοχής και <<κάρφωσα>> την μπάλα στο απέναντι <<γάμμα>>.
Τι κρατάς από την φετινή χρονιά και τι θέλεις να ξεχάσεις;
Κρατάω τα θετικά. Την επιστροφή μου στον Λεβάντε και τη επίτευξη της παραμονής στην κατηγορία, αν και πιστεύω οτι μπορούσαμε και κάτι καλύτερο.
Και τέλος, ποιοί οι προσωπικοί σου στόχοι για την νέα ποδοσφαιρική χρονιά;
Θα ήθελα όχι μόνο για του χρόνου, αλλά και για τα επόμενα χρόνια ο Α.Ο Λεβάντε να είναι πρωταγωνιστής στην Α' Κατηγορία της Έ.Π.Σ Ζακύνθου, και γιατί όχι να κατακτήσει κάποιο τίτλο ή τίτλους, για την ιστορία της και την ιστορία του χωριού. Πιστεύω οτι δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να το πιστέψουμε και να είμαστε σοβαροί και πειθαρχημένοι απο την αρχή.
Τέλος μεγάλη μου επιθυμία είναι να έχω <<όσο βαστάν τα πόδια του>> συμπαίκτη τον Μυλωνά Τάκη (Φαράντο), γιατί είναι η ψυχή της ομάδας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου